Sallie Tomato heeft heel erg leuke patronen. Weliswaar Engelstalig, maar eens je de naaitermen wat meester bent en weg met de inch versus centimeters, zijn haar handleidingen (te koop als PDF op haar website, of op papier in onze (web)shop) goed te volgen! 

Mieke van K-Bas zou Mieke van k-bas niet zijn als ik niet eens zelf aan de slag ga met een patroon, kwestie van te zien welk vlees we in de kuip hebben. Ik bladerde door de collectie en koos voor Tiffany, een, zo beschrijft ze het zelf 'a chic satchel bag, perfect for everyday style'. Vrij vertaald: een handtas die afhankelijk van de uitvoering heel chique kan zijn, maar perfect elke dag gebruikt kan worden.

Size matters

First things first. Ik liet me een beetje in de luren leggen wat grootte betreft. Ik zag de coverfoto en stelde me er een kleine weekendtas bij voor. Wat ik niet deed is kijken naar de afgewerkte grootte, want dan had ik beter geweten. Pas bij het knippen van de patroondelen besefte ik dat de tas maar half zo groot zou worden als ik dacht. Geen ramp in dit geval, want dat is onderdeel van een testfase, maar jij bent alvast gewaarschuwd ;). De tas is ongeveer 25cm breed, 22cm hoog en 12,5cm diep.

Materialen

Wat ik wel voorzag was dat het een eerder klassiek model tas is, en ik wilde dus ook een klassieke 'chique' uitvoering. Uiteraard kan je zo zot doen als je zelf wil, maar ik ben pro multifunctionele tassen die uiteindelijk bij veel outfits passen. Mij zal je dus zelden tegen komen met een tas met drukke print langs de buitenkant.

Ik koos voor cognac kunstleer, en een lichtkleurige brushed canvas met vissengraatmotief. Om het vissengraatmotief nog meer te laten uitkomen gebruikte ik de licht glanzende binnenkant van de stof als buitenkant. Dat kan dus zomaar ;). Gecombineerd met een cognac rits op rol met gouden tandjes en (licht-)goudkleurige fournituren denk ik dat het 'chique' plaatje klopt. Binnenin gebruikte ik een Cotton+Steel stofje van collega Pieke Wieke.

Voor de versteviging greep ik naar Style-vil ('foam'), en de eerder lichtgewicht canvas verstevigde ik met Vefix. De voering verstevigde ik niet meer extra maar ik voegde wel een hardere bodem toe van fast2fuse. 

Het patroon zit echt goed in elkaar, het naait vlot en de uitleg is prima te volgen. De werkwijze met de 'drop-in-lining' was voor mij al geleden van toen ik ooit de Dorothy Day tripper van Swoon maakte. Dubbelzijdige tape was mijn goede vriend :). 

Voordat ik de voering in de tas liet zakken sprayde ik wat thermo-lijm op de style-vil. Samen met de dubbelzijdig klevende fast2fuse zorgt dit na een stevige strijkbeurt met een mini-strijkijzer voor voering die mooi op zijn plaats blijft hangen.

Het enige, en dat geldt voor de meeste van de patronen van dit merk, dat ik echt storend vind is dat wanneer er geopteerd wordt voor kunst- of kurkleer, de randen vaak onafgewerkt blijven als je de handleiding klakkeloos volgt. 

De handvaten worden gedubbeld door het kunstleer naar het midden te plooien en door te stikken. Daar heb je dus geen onafgewerkte rand aan de zijkant, maar wel in het midden én op de zichtbare kant die je bijsnijdt in een pijlvorm en op de tas stikt. Bij de draagriem zit de onafgewerkte kant aan de zijkant, want deze plooi en stik je gewoon dubbel. Is de achterkant van het (kunst/kurk)leer in dezelfde tint zit als de voorkant dan hoeft dat niet te storen. Maar gebruik je bijvoorbeeld zwart kunstleer met witte achterkant, dan komt dat wit toch nog piepen. Niet direct wat ik in gedachten heb bij een mooie professionele afwerking. 

Ik gebruikte cognackleurige kantenverf (toevallig hebben we dat in onze workshopruimte rondslingeren) om het handvat-probleem bij te werken. Voor de draagriem zocht ik mijn heil in een andere werkwijze. Dat is voer voor de volgende post :).

The finishing touch is het metalen 'handmade' label dat ik toevoegde aan de voorkant. Van veraf lijkt deze tas van een duur chic merk, dixit mijn medewerkers :). Missie geslaagd.